Bir Kişi Hariç Kim(s)esiz

Tahayyül ettiğin o görüntü,
artık dibe ulaştı,
içindeki deniz, hafifliği kaldıramadı.
İki ruh hiçbir zaman gerçekleştiremeyeceği
o yüce ihtirası bir hiç uğruna besledi.

Sürekli yankılanan bir ses gibi,
ıssızlığın ortasındaki suspusun 
etinin, olanca kanının,
daha da derine indiği...
Bakışların habis ertesinde,
hep,
uyanmış olmayı dilediğin gözlerin,
ölmüş olmayı dilediğin bedenin,
içimdeki denizi kumla doldurdu.
Şimdi kabullendiğin yazgı, yaşatacağındır,
elimden gelmeyen, kalbur zamanın
tamiri mümkün olmayan kırık çarklarındadır.