Bir Kimse

Yoktu ve olmamasına delaletti.
Vazgeçmesi için yaşamayı bilmesi yetti.
Yapayalnız ve kendiyle bunalımda.
Halet-i ruhiyesi sınırda.
Evi, hapishaneye dönüştü.
Zindanı olan yatağa yattı.
Etleri zincirdi,
Varlığının prangası olan ayakları bitaptı.
Günü ıstırap, gecesi figandı.
Ayı mecalsizlik, yılı matemdi.
Hataları ağzına layık,
Bedeni, mimikleri kiralık.
Uğraşları daima kötüye gider diye,
biraz kuralsız ve biraz umarsızdı.
Yeşil ve mavinin bakış açısında,
Keskin yoksunluğu onu bir seraba götürür.
İçinde kendi yokluğunu görür.
Yaşamdan ne istediğini bilmez.
Ne olduğunu bilmediği şeyleri ister.
Kimi zaman onu durduran şey,
bir şeyin onu durdurduğu inancıdır.
Bilinçli hissizliklerine kapılır.
Ölmekten yaşamaya zamanı yoktur.
Ölümünün son eşiğinde;
Kalbine dokunan bir manzaraya şahit olmak ister.

Bir İhtiras

Bir hüsrana, bir mateme, bir duyguya
Bir sele kapılıp gidendir benim ihtirasım,
Çözemedim sevginin hiyerogliflerini,
Çözemedim ve taşıdım içimde piramitleri.
Göremedim yüce aşkın düşünü,
Göremedim onun dip görüntüsünü.
Göreceğim her sabah yastığa
bıraktığım pejmürde yüzü,
Göreceğim aykırı tüm hüznümü.
Dinledim iç koyumun zümrüt sularını,
Dinledim deri ve dudağın oluştuğu yerden,
yalnızca benim sahip olduğum iç müziği.
Baktım ve gördüğümü sandım.
Dinledim ve işittiğimi sandım.
Kalbimin derinlerine nüfuz ettiğini sandım.
Bir kırıklığa, bir hasrete, bir yanılgıya
Bir sele kapılıp gidendir benim ihtirasım.