Eylül 2018, her şeyimi kaybettim. Bir çukura düşersin ve bunun çıkışı yok dersin, işte tam o kıvamdaydım. Birkaç ay bu büyük buhranın içerisinde debelenirken Antisthenes ile karşılaştım. Hayatımda görmediğim, sesini duymadığım, tek kelime konuşmadığım bir insan benim hayatıma kılavuz olmuştu. Kağıda fısıldadığı, döküverdiği düşünceleri ben de ona karşı ulvi bir intiba uyandırmıştı. İşte o zaman hayatıma bir çizgi çektim, olabildiğince tüm dünyevi şeylerden arındım. Bedenime, özellikle de zihnime pranga vuran düşünceleri ve dünyevi meseleleri bir kenara attım. O gün bugündür hiç olmadığım kadar sağlıklıyım. Bu tefekkür çok basit gözükmesiyle birlikte umursamaz bir tavra büründüğümü gösteriyor da olabilir fakat bir şey, sonucunda bana zarar verecek raddede ise bunu umursamamak, bana getirecek tüm menfi durumlarla karşı karşıya kalmamamı sağlıyor. Antisthenes bana hiçbir zaman mal mülk sayısı ve ağırlığından söz etmedi, bana onları nasıl taşıyabileceğimi öğretti, bu sayede şimdi kimseye yalvarmıyor, aksine sahip olduğum bolluğu dostlarımın önüne seriyor ve ruhumun zenginliğini isteyen herkesle paylaşıyorum. Görmeye değer olanı görüyor, duymaya değer olanı duyuyorum.
Bana da böyle bir kılavuz lazım.
YanıtlaSil