bir küçük oda,
soru sordu etajer,
filizlenmedi tek kelime!
Dudaklarımda yenik düşen,
gözlerimin ferinde silikleşen,
şişkin gözaltlarına binaen,
Son bir nefes,
ve son bir kelime,
Ölmedim!
Belki de delirmedim!
Perec'in izindeyim!
Yirmi yedi alfabe,
dışlanan tek harf,
İşte ben!
İşte tüm varlığım.
Şimdi geldim o caddeye,
kulağımda bir kilise çanı,
cebimde iki cent,
aklımda o bank,
ve elimde güvercin yemi.
Dünyanın sonundayım,
oturup bacaklarımı sallandırmaktayım,
bu dünya makinesinin yok olmasına,
seve seve katkı da bulunacak
ve onunla yok olup gideceğim!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder