Torino Rüzgarı

Ağırlaşmış ruhunun yakarışında,
ağırlaşan ruhun değilmiş meğer,
zamanın getirdiği dolu dizginler,
seni bir pranga haline getirmiş,
tüm düşüncelerinden ve yoksun
o sıcak düşlerinden alıkoymaya,
yemin etmiş bir yaşam,
yaşam ki ne acının getirisi bağrında,
yüreğinin kendini yediğini bildiğin,
yollarında yürüdün damarlarının,
o uçsuzluğa ulaşmaya çalışan,
bucaksızlığa binaen çatışan,
yine seni kabullenişlerin yıktı,
bir tragedyanın trajikomikliğinde,
kendi sahneni oynadığın,
figüranı dizelerin,
bedenin kuklan,
ellerindeki bu mürekkep,
senin kanında dolaşan,
hiçbiri son bulmadı halbuki,
yüceltti seni bakışları,
kalbinde yüceliğini arzuladığın,
onun gözlerinde gördün gözlerinin,
o yalnızlığının garip yansımasını.

Dehşete kapılıyorum düşündükçe,
göğsüm dolup taşmakta,
öylece boğulacağım,
o yaşam denizinde,
hiçbir pişmanlık duymadan!