Tekrarlayışların kinayeli tekerrüründe,
bir biçimdir insan sürekli çember içinde,
kendi içine kusar sürekli dizelerinde,
bir başlangıcın umutlu ertelerinde,
tükenmişlere özgüdür bu uğurda yaşam,
nice sevinçlerin bağrında atan.
Avucunda tutuyorsa ölümü suret,
tanıklar her daim körse şayet,
insan inanmamalı bunca yüke,
hislerin hissizlikle perçinleşmesine,
camdan bir kalbin katledilişine!
Tanrının yedi dağına sığmadı mı insan acep?
Sürüklenir durur dünya diyarında,
arar bir başınalıkla yazgısını,
yaşamın sunduğu el yordamıyla.
Cennet bahçesine sığmadı mı insan acep?
Her çeşit düşün düşkünlüğünde,
elma mıdır kaderi bir Paris gibi
ya da bir Adem gibi?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder