Başka Bir Deniz

Enrico'dur denizle açılan,
güvertesinde serinlerken,
kalbindeki alaboralarla kucaklaşan,
batışın ertesinde bir albatrosa sarılan.

Tek akrabası sinsi gölgesi,
İçgüdü daima ensesindedir,
Sessizlikleri sirenlere karışır,
çatışmaları daima sonuçsuz kalır.

Kıyıya yanaştığında; orada,

Coruna'da yalnız evidir,
eşi dostuyla kalabalıklaşan,
içindeki denizi gibi,

bir ömür yalnızlığını taşıyan.

İthafen IV

Dün bütün gün seni bekledim,

gelmeyeceğini söylemişlerdi.

Halbuki tam bir tatil havasıydı,

palto bile giymeme gerek kalmamıştı.

Gördüğümde onu,

gözlerimdeki damlalar,

soğuk toprağa karıştı.

bana bahşedilen yağıyor,

gerçekten sen miydin?

Kasvetli ve bulutlu gökyüzü,

içindeki maviyi bize açar mıydı,

yahut içimdeki denizin,

mavi koyuluğuna karışır mıydı?

Dünyanda bana ölüm yok,

ve ben, kalbinin ağını çekenlerden biriyim;

ölümsüzlük geçip giderken,

ben senin evinde yaşıyorum.

Şimdi bize bahşettiği yağmur yağıyor

ve saat çok geç oldu.

Sözcüklerim seni yakalayamaz,

ellerim silip paklayamaz...

                                                                    A.T ithafen...