Arbede

Gün ışığının evine girmiş olduğu gibi,
kalbinin içine kimler girdi de,
nedir bu kargaşa?

Boğuşmanın sırası değil yalnızca,
mütalaa etmen gereken zannın değil,
dünya ve yaşam kınında biriktirdiğindir,
yollarca bulduğun,
düzinelerce cebinde biriktirdiğin,
bozukluklar değil,
hayal kırıklıkları hiç değil,
hele bir düşten arta kalan umut taneleri hiç değil.
Hep acı öykülerdir;
belleğinde kalacak olan.

Silkelenip ayağa kalkana değin,
darbeye mağlup gelen bedenin değil,
aklında üst üste istiflediklerin pejmürde,
senin ikonikleştirdiğin melankoli,
yaratmış olduğun bir sanrıydı süregelen,
bu uğurda keskinleştiren.

Şimdi biliyorsun sahilden gelen tınıyı,
yahut acısında biriktirdiğin o çınarı,
O sana hiç yüz çevirmedi,
sen ellerinle kestin dallarını.

Kendini oyuk olarak bahşettiğin o tanrı,
seni terk etti sonsuza dek,
sen dip görüntüsünde aradın paldır küldür,
karanlığında bir illüzyonun,
seni sineye çeken,
sen ise bir nocturnal ayyaş,
ışıkla böldün ikiye, aradın yanlışı...

                                                                                               07.11.2024

Bir Kişi Hariç Kim(s)esiz

Tahayyül ettiğin o görüntü,
artık dibe ulaştı,
içindeki deniz, hafifliği kaldıramadı.
İki ruh hiçbir zaman gerçekleştiremeyeceği
o yüce ihtirası bir hiç uğruna besledi.

Sürekli yankılanan bir ses gibi,
ıssızlığın ortasındaki suspusun 
etinin, olanca kanının,
daha da derine indiği...
Bakışların habis ertesinde,
hep,
uyanmış olmayı dilediğin gözlerin,
ölmüş olmayı dilediğin bedenin,
içimdeki denizi kumla doldurdu.
Şimdi kabullendiğin yazgı, yaşatacağındır,
elimden gelmeyen, kalbur zamanın
tamiri mümkün olmayan kırık çarklarındadır.

06/11/2024

Her geceyi benliği edinen,
ve kendini ayyuka çıkaran bu sevgi,
Rüzgarda savrulan yel gibi,
Sıcaktan kavrulan yer yüzü gibi,
Artık ne kavruluyorsun 
ne de serinliyorsun tenimde.
O his,
benim göremediğim ihtişam.
Tam sana sarılırken,
Neydi o kopan içinden?
Niçin söndün böyle yüreğimde?