Bir İç Sesin Reddiye Artıkları

Sırça bir kalbin barındırdığı ışık
ve yansımasında yanan göğüs kafesim,
saçılan ışık değil de,
Ya olsaydı gözlerim?

-Elemi görürdü elbet Lethe'nin deresinde yaşayan.
Gözleri gözlerim gibi!-

Aklım artık yalnızca ayaklarıma emir veriyor,
Yollarında eskittiğim yine sözlerim.
Zincire vurulmuş yine hecelerim.

"En sevdiğim şeylerin en derinlerinden yarattım onu
ve onu anlayamıyorum."
Artık ışık, karanlığı aydınlatmak zorunda değil.
Artık gözlerim, sürekli yeryüzünde bakmak zorunda kaldığı şeylerden kaçınmak zorunda değil.
Artık ayaklarım, aynı sona ulaşmak zorunda değil.
Artık aklım, düşünce mapushanelerinde çürümek zorunda değil.