Geçkin

İçi kof bir kalpti ben de bulunan,
Ama yürümek için adım attığım yoldan,
Vardığım ahşap evden ve yüz yıllıktan,
İçeri girdiğimde bana arta kalan,
Senin gerçekliğin ve yüceliğindi.

Şimdi sarhoşluğumda seni düşünmek,
Kalbimin ahenginde,
Senin müziğini dinlemek.
Fakat bu notalar,
Senden dökülecek kelimelerden,
Uyacak hecelerden, bir ölçüden yoksun.

Çünkü sen dehlizlerimde bir kayıptın
ve sen yoksun.
Çünkü seni ben yarattım. 
Sen hiçbir zaman var olmadın.