Ne kadar özgür olduğunuzu düşünseniz de bu devasa sistemin içinde hiçbir zaman özgür değilsiniz. Bu kurduğum cümleye benzer özgür olmadığınıza dair birçok yazı okumuşsunuzdur hiç şüphesiz. Peki madem özgür değilsek, ne yapabiliriz? En azından özgür olduğumuzu nasıl hissedebiliriz? Buna geliştirdiğim basit bir yöntem mevcut, en azından benim için. Kendisinin efendisi olmayan hiç kimse özgür değildir der Epiktetos; bu doğrudur, ama yeterli değildir. Özgür olmadığımız su götürmez bir gerçek iken buna oluşturacağımız yöntem bir hayli basittir; yaparken, uygularken özgür hissettiğiniz durumunuzu açığa çıkarmanız gereklidir. Benim özgürlüğüm kuşkusuz doğanın ta kendisidir. Onunla beraberken tüm dünyevi durumlardan arınırım. Ağaçların arasına sıvışıverirken her zaman özgürlüğüme sıvışıverdiğimi hissederim. Diyeceğim odur ki: Bu satırları okuyan dostlarıma, insanların size takındığı müstehzi davranışlarını umursamayın, kendinizi onların müstemlekesi haline getirmeyin. Mümkün olduğunca uzun bir süre özgür ve manevi açıdan müreffeh yaşamanızı temenni edeceğim, iyice mütalaa yapın, çünkü insan kendini bir şeye zincirleyerek yaşadığı sürece, bu şey cennet bile olsa hapishaneye dönüşüyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder